TIL NICOLAI WERGELAND | Christianiæ die post idus Novembris MDCCXXVII [!] [  14.november 1827].S: Summas gratias quidem tibi -- carissime pater! ago; sed quan- tum valent? valent -- insusurrat et dictitat cor -- vincula amoris nostri mutui arctius connectere, quamvis meritis tuis de me im- pares. Sed verbum solum præsens tempus præbet; -- verbum, ex corde prosiliens, manu porrecta offert momentum: Res vero, res restat -- annis tantum revelanda -- in sinu futuri gemitans jacet: gemitans, quod nondum nata sit, quod tempus, quo fructibus aureis curva procedet, lateat. Lætas meas gratias, singularem sane pietatem & litteræ & pecuniæ & versiculorum benigna emendatio & egregius præsertim tuus amor, per omnia illa clare perlucens, alta voce provocant. Audio, sentio, gaudeo & intimo mutuo amore amplector! Epistolam germanicam sororis meæ & quoad formam & ma- teriam summe laudandam habeo; etiam lingva illa externa, me judice egregiæ illius dilectissimæ puellæ singularium animi facul- tatum diserta testis est. Forma pulcherrima, quoad orationem |
| d.V,b.1,s.29 |
maxime concinna, epistolæ illæ ornatæ sunt: materia & ingenium & filiam laudat. Gavisus perlegi. Novum carmen Napoleonicum tibi commendo: inter prolem meam poeticam filium ingentem, immo fere gigantem & patri dilectissimum, quem pro solita tua benevolentia, excipe! adopta! fove! & fave! Hebdomade vel decem diebus intermissis in- dulgenter remittas! Matrem meam mitissimam & meo intimo amore amplexam atque sororem carissimam Augustam (& Camillam si scripseris quando) meis verbis salutatas rogo. Censum tibi in præpositura agenti omnia ex voto eveniant! Salvere te jubeo optime pater! Amore tuo benefico semper filium tuum intimo gaudio per- funderis! Sic spero & spe lætor: sic scio! tuus Henricus. P.S. Festo foederis Scandinavorum, in theatro publico, histrio- nibus in fabula quadam, ad festum spectante, "vivat rex!" excla- mantibus, vehementissime exsibilatum est. Princeps tumultus (en Fuldmægtig) turbis & incommodis, exarcho auctore, implicatus dicitur. Credibile autem est, histriones tantum & fabulam sane miserabiliorem objectum fuisse exsibilationis. Me vero primum "vivat" exclamantem, ingens multitudo summo cum applausu se- cuta est & exsibilatio fere præstrinximus. -- Aubert epistolam accipit. TIL HULDA MALTHE |