[BIN: 2924]
Lindormen
Oppskrift
eg vokta mitt fé unde lie;
så kom eg te dæn lindarorm,
han låg i grase dæ frie:
for eg tenkte dæ va gull,
å bar 'en heim te
ho blei så frydefull.
for ho tenkte dæ va' gull,
han ha' legi bar' daganne tvo,
för kista dæn var full.
han ville 'kje a'nstan liggje,
eller på jomfruens bryster små,
dær lyster dæn lindarorm liggje.
så langt nor under öy,
om dei ville koma te Iseland
å vinne dæn vene möy.
- - - - under li
- - - [som 5.] - -
- - - dæ vene viv.
han var 'kje bar' femten år:
eg vi' reise te Iseland
å vinne de vene mål.
om eg ska' meg der döy,
eg hev' ikkje boni, som græt ette meg,
slet ingjo festarmöy.
han heisa upp silkjeseil;
han let ikkje bunkjen struke
för en såg seg te Iseland heim.
som ha' no mannemål,
du må hava hendar av hare gråstein
å hjarta'i utav stål.
se'a veltar du deg i sand,
de vi' eg for sanhet sige,
æ' bære hell brynjur å band.
han rei2 ivir bekkjir å ö,
ute sto lindarormens terna,
var sveipt skarlagen rö.
hot eg no spyr deg:
æ lindarormen heime idag,
du dyl de ikkje for meg.
han ut igjenom vindauga rann,
å de va' Daniels liten bronfol,
han burt igjenom völlen sprang.
han slo seg der i en ring,
å de var Daniels liten bronfol,
han sprang der rund omkring.
å så i daganne tri,
så soli fekk ikkje skine
for röyk å ormekri.
han hastigt sitt svær udrykte,
så hoggje han den lindarorm,
så 'en falt i tusind stykkje.
[Saa satte han Ormens Hoved paa et Spjut og bad Jomfruen af Iseland at komme ud.]
som frelste meg frå den harm,
nå må du eta av fate mæ meg,
å sova utpå3 min arm4.
- utmæ mi' sie
han lyfte på höian hatt,
så helsa'n fruga av Iseland,
ba hennar så mang en go natt.