[BIN: 2718]
Unge Råmund
Oppskrift
å 15 i boksesømme
å dei må du gjera bate sterk og doug
om du vi buksunne saume.
"Dessa æ meg hofta trang
sa
().Å R(åmund) la ut skibene sine
mæ utstrakte sejl frå land
så seiler han over den sjø så stiv
og inn på kjempunnes lande
"nå æ me komen her
og dæ mæ stort besvær"
sa R(åmund) te den onge." x)
x) "Den onge" = en stallbror, som han hadde med seg.
() Å R(åmund) han gjekk seg ne mæ den søstrand,
der såg han dei 7 kjemp(er) stande
Eg teke R(åmund) på min vinstre hånd
Eg kastar'm langt ifrå lande.
"Du gjer dæ 'kje aleine du
kom kom mæ kom alle 7
sa R(åmund) te dei kjemp(er).
() Å R(åmund) tok dæ til sin kniv
som han kalde herdingen dyre
så skilde han dei 7 Kj(empernes) Hove av
så bloe rann dennem te døde.
Der liggje de alle 7
men eg står her endnu
sa R(åmund) te den rige.
().R(åmund) gjekk seg ved den sare søstrand
der såg han den store kjempa
5o alner så va'n brei
og 100 så va hannass længde.
Å hør du kje, du æ båte brei og lang
have du lyst å kjempas mæ meg ein dyst
sa R(åmund) te den Kj(empe).
().Å hør du R(åmund) du læ meg leva,
du gjør meg ingen skade
Eg ska gjeva deg 7 tønnar gull
også deg i klare vin bade
"Den 8de slynget mæ
Endda sablar eg deg ne
sa R(åmund) te den Kj(empe).
î().Den fysste dagen de saman re,
de kjempas mæ bare hendar,
å R(åmund) nappæ i Kj(empernes) skjægg
så kjøte løsna ifrå tænnar.
"Hau ille griner du,
og endda verr' ser du ut
sa R(åmund) te den Kj(empe).
().Den andre dagen de -
de rende tesaman mæ vrede
dæ store stenbjerg som joren sto på
dæ gjekk da nedrest i lede.
"Denne kampen æ væl hår, "
"Nei me begynna fysst i gjår",
sa R(åmund) te den Kj(empe).
().Å R(åmund) tok nå te sin kniv,
som han kalte dyndrengen dyre
så høggje han Kjempas hue så høgt i være,
som to øksna neppe kunde røre
"Eg meinte dæ ei bet'
men nå renne bloe ne,
sa R(åmund) te den onge.
().Å R(åmund) han gjekk seg i berget inn,
dei alle småtrøllene sade
og alle småtrøll dæm rann tårer på kinn
dæm måtte fer R(åmund) græte.
"Å græter de fer mig
æg la alle a dig, "
sa R(åmund) te dei trølla.
().Å R(åmund) rende og slog omkring
alt som de raske helte
alle småtrøll sente han omkring
og dennem te jorden nedfælte.
"Derinde råder eg kun bra
og dæ fell meg så godt i lag,
sa R(åmund) te den onge.
().Å R(åmund) han ladde ut skibene sine
mæ gull å ædelstene
så seila han over den sø så stiv
og inn på kjemparens lande.
"Nå æ me komen here
å her æ betre lær
sa R(åmund) te den onge.
().Å R(åmund) han styrde sit snekke for land,
og inn for lande mon svinge
og sjav va R(åmund) den fysste mann
som inn på lande mon springe.
"Å vågar d' ikkje mer
å kommar ikkji fler
sa R(åmund) te den onge.
().Å R(åmund) gjekk seg at bøllheise inn,
der leikas me bøll og gullterningî
Alle førskrækkas for R(åmund)s skind
hanoms grove gebærder og gjerning.
Å de leikar blott
men eg tru, eg leikar fritt
sa R(åmund) te dei Kjempur.
().Å kjeisaren ut gjenom vindaugat såg,
mæ angest og sorrigfull mine
"Hu hot æ for ein mann så grå
som stend her i gåren og grinar.
"Å dæ nå fulla eg
har du lyst med meg å kjempas ein dyst,
sa R(åmund) te den kjeisare.
().Å hør du R(åmund) du lade mig leve,
du gjør mig vel ingen skade
mi yngste dottere eg gjeva ska deg
og halvparten a mitt rige.
"Dæ eiger eg allan,
Eg knabbar ditt nakkeben,
sa R(åmund) te den kjeisare.
().Å R(åmund) han klappa nå på sitt svær
så jorden tok te å riste,
ne dåna da fuglannes hær,
som før monne sjunge på kviste.
"Å kjemer du 'kje ne,
så bliver eg snart vre,
sa R(åmund) te den kjeisare.
().Å R(åmund) han klappa sine hænder saman,
så jorden tok te å bæve,
dynnar å vyndøi a veggen sprang
og murenn 'tok te å revne.
"Der såg du eg slapp inn
nå ska dæ gjelde ditt skinn
sa R(åmund) te den Kjeisare.
("Da'n kom inn, trur æg, han tok'n over sengjestokken,
men æg kjem 'kje ihåg dæ verse.")