[BIN: 2646]

Hermod ille

Oppskrift udatert av Sophus Bugge / Olav Glasberg etter Tor Hovdekleiv, Kviteseid, Telemark .

1. Fadde han ha' dei syninne tvo,
di baae te einom fridde:
den eine het unge Hølje,
den andre het Hermo idde.
2. Drengjen1 han krabba paa Serklandsgolve,
han bite dei folkje i føtunn,
fai haanoms paa tingje gjeng
aa bye fe drengjen bøtann.
1["Drænjen"]
3. Dæ va' no han idde Hermo,
dæ fyste han spratte tonn,
augunne leika paa tavlebore.
aa hugjen i jomfruas fang.
4. = Landstad A,4. L.1. va' no. L.2. han glost av sitt faer lei. L.3: fai.
5. "Høirer du dæ du fai min,
hott eg spyr no deg:
Va2 der paa tingje3 i dag,
hot snakka4 fokje um meg?"
2[sic!]
3["thinje"]
4tala
6. "Aa Gud bære meg fe deg, sonen5 min,
so ille dæ mæ deg gjenge,
du forlet6 inkje mæ vondskunne dinne,
fe7 kungjen8 lete deg hengje9."
5["soen"?]
6begjev
7før [sic!]
8["konjen"]
9["hænie"]
6b. Dæ va' no han idde Hermo,
han tok sine hendanne te vrie:
"Før Serklandskungjen sko' hengje meg,
fyrr10 sko' eg hånom avlive."
10f[ø]rr
7. Dæ va' no han idde Hermo,
der kom paa 'n domanne fem
den sette lydde so strengelege,
at han sille reise av lande.
8. = Landstad A,1. L.2. vene saa æ' du -. L.3. men no æ' dæ - møje.
9. Dæ va' dei aarinne aa de11 forgylte fløy,
di bar dei no ne te sande, stråndo
dæ va' no han idde Hermo,
daa ville han røme12 av lande.
11[sic!]
12["romme"] reise
9b. Så vatt di upp
dæ silkjesegl,
så langt uti have di sette,
så helt di vakt i åri ni i Serklandsrikje derette.
10. Tyrkjen han ligger i østersjøen
han stele baate rug aa malt,
ette so kjem han idde Hermo
han tek attan Tyrkjen alt.
11. Tyrkjen -------
------- kveite,
---------- Hermo,
han sei, han vi' ette gjeitanne leite.
12. = Landstad A.11: i østersjøn. L. dvs. fe Helge fruga. L.4: vi'
13. Dæ va' no Helgefruga,
ho tala eitt or fe seg:
"Vi du reise te østersjøn13
aa hent' atte Hermo fe meg?"
13(ikke: ÿ)
14. Dæ va' no denn Haga kadden,
han sto der lit ifraa:
"Sille fai din faa vita dæ,
saa lot han meg ihjelslaa."
15. Dæ va' no Helge fruga,
ho kasta ut sitt ronebla:
paa Hagakadden dæ trefte,
saa kom han i ein liten baat, som ut på have sette.
16. Dæ va' no den Hagakadden,
han kom i so stor ein vaande:
te mei han rodde mot lande,
te lenger kom han ut paa vande.
17. Dæ va' no han idde Hermo,
han saag seg ut saa vie;
hiset saag han den vesle baaten,
som ut imot bylgja mon skrie.
18. = Landst. A,21. L.2: kasta. L.3: trekte den [vesle]14 baaten. L.4: alt innfe-.
14lisle
19. = L.A, 22. L.1: Høyrer du dæ du Hagakadde.- L.2: spyr. L.3: liver uti. L.4.faie.
20. = L.A, 23. L.1: "Men no maa eg spyrje deg. L.2: sill. L.3: 'o H. L.4: 'kje enno.
21. "So15 æ' dæ16 æ' mæ 'o Helge fruga,
som dæ heve vori so lengje17
han beila te o han unge Holje,
han hev 'o baat fest aa fengji."
15Dæ
16Så (dagjen mæ)
17["lænje"]
22. Dæ va' no han idde Hermo,
sine hendanne vrei:
"Ha' eg vori der i denne kvell,
han ha 'kje sill noti 'o hell."
23. Dæ va' no han idde Hermo,
kaste gull fe Hagakaddens kne:
"Dæ ser eg paa deg idde Hermo,
at du vi' rekkje 'kon ne."
24. som 23. i Hagakallens-18 baat ~vi' vera herpaa.
18 (sic !)
25. = L.A, 28. L.1: seil. L.2. uti - dei sette. L.4: bar i mot.
26. Dæ va' no han idde Hermo,
han gjekk seg at ei vraa,
so kasta han av seg den raue kjolen,
tok kvinnfolk-klæer att paa.
27. Dæ va' no han idde Hermo,
han krabba fram ette mæ borgjinn:
"Dei gjere meg verre de Helges ori,
hell alle mine løynde sorgjinn."
28. = 27, kun: - skredde seg - tak ~ sakjinn.
29. Dæ va' no han idde Hermo,
han styrde så væl sin gang,
han helsa dei alle, i benkjen sat,
aa søkte dæ laagaste rom.
30. Dæ va' no den kjellarmann,
han tok no te aa skjenke:
"Ha' eg 'kje vori ein festarmann,
du ha' sill blivi mi gjente."
31. = L.A,34. L.1: va' no han. L.3: kasta i skaali gullringanne tolv. L.4: va' 15 mark[u] stykkje.
32. = L.A,35. L.1: dæ va' no den - kungje. L.2: fe seg. L.3: seta. L.4: som - lagleg aa net.
33. Dæ va' no han idde Hermo,
han sto der litt19 ifraa:
"Han sko' væl laagaste sita,
som agtar seg upp aa sjaa."
19 ["lit"]
34. Dæ va' no han iddan Hermo,
han ha' komi uti gott rus,
han fekk lov av brugomen
fygje bruri te sengs mæ ljus.
35. = L.A, 38.L.2: sete seg i s. - L.S: Hølje. L.4: sprang20 v. like .
20 [ei: han]
36. Dæ va' no 'o Helge fruga,
sette seg i silkjeseng:
"No heve Hermo komi i brurehuse,
no dyl eg 'en inkje leng."
37. Dæ va' no han idde Hermo
mæ sin gule lokk,
so hoggje han haanoms hovu av
alt paa den sengjestokk.
38. = L.A, 47. L.1: inn kom. L.2: aa ho gav. L.3: Hermo hev komi. L.4: ren blo.
39. = L.A, 43. L.2: gjekk seg at ei vraa. L.3: kom. L.4: so hoggje - .
40. Dæ va' no han idde Hermo,
han riste paa bloutte svær:
"Ha' du inkje vori Serklandskungje,
so ha' du no vori dæ deni dauen vær,
dæ gulli lentir ditt liv.
41. No hev eg hoggji ihæl bror min
aa slept paa meg harm aa vreie,
han ha' kunna blivi ein gjeiteherre,
som du aa andre fleire.
42. = 40, kun: -kniv ~ - dæ ha' sill kosta ditt liv.
43. = L.A, 56. L.2: eg be, du vi' stille. L.3: maa æ' no henner vær hava. L.4: fe du.
Ekstra opplysninger