| 1. | Hogg et hogg i duraring å sea høgge du stoga ikring. |
| 2. | Eg hev både rii å runni alli min faers banamann funni. |
| 3. | Upp sto mannen i trøya blå her sko du din f[aers] b[anamann] sjå. |
| 4. | Han høggje ivi bor å brikjer han hoggje ti Salemon rikje. |
| 5. | [Han høggje ivi bor å] benkjer [han høggje] ti den som skjenkte. |
| 6. | Um tala båne i vogga låg galne guten kvi fere du so. |
| 7. | Svære de rann oto reie å av neri bånes reivar. |
| 8. | [Svære de rann oto] slirir [å av neri bånes] sie. |
| 9. | Styre deg Gud å den hellig ånd mæ eg deg ikkje styre kann. |
| 10. | Ha' du kje nevnt G[ud] å d[en] h[ellig] å[nd] so ha' eg silt blivi din banemann. |
Ekstra opplysninger
Orig. ms.
Reinskr. NFS S.Bugge VIIIb, s.136 = R.Berge DCVII, med overskrift: Hævnarsværdet. (Tone Marteinsdotter, Sløna (?), Laardal. 1863).
