[BIN: 3651]
Unge Våkukall.
Funnebarnet
(fleire alternative titlar)Oppskrift
han lokka frúga
1): Overstå: kongssonen
Han lokka henar lengje, satt på sí silkjesengji.
------ ofte, båre í búr å lofte.
Da han den gjærning hada gjórt,
da reiste herren a lande bórt.
So breidde hó dei blómster blå,
der føe hó en sönn uppå.
Hó neffte de bån í klúta fín,
so la hó de ne í e' skrín,
So sette hó skríne på på (h)vite sand,
so skúva de út på vand.
Ho trú dú sekk å inkje flóte,
so kann eg nú ære nóte.
(Kongens tjener fandt skrin paa stranden)
Dú tek de båne ber de heim,
dú kallar hå noen vakkre Svein,
---- inn,
å gúten heite vakkre kinn.
Kongens Mænn gik å vold og skaut Hjort og Hind,
han vandt over alle snikkar
Dú gjen at höie lofte å spörg ette faderen din,
hell dú gjeng på vold å skyder oss alle til ne----
Høyrer dú de min kjære moder, syntes dú, at de æ' kje stór skamm,
at dú heve so lengje dult vere móder ti slík en mann
Eg æ' no úng ti å låte lív
og vi' fyrre vera Lindarormens unge vív.
---- döy ---- möy
Vor gång dem hörde tundien tilta
da væddes dem for den døde var úte
--- sång, den døde gång.
"Eg livde ette meg øl å mat,
mine børn maalte húnger å nat.
--- blymstri blå
--- liggje í bære strå.
"Ja ska' eg meir ti edir gå,
so krank ei lykke ska du få.