[BIN: 3596]
Solfager og ormekongen
Oppskrift 1914 av Torleiv Hannaas etter Hæge Kilan (Findreng), Vrådal, Telemark .
| 1. | Ormekongjen kåm seg rians i går
-Mæ de vive va' so ungt -
Solfager sto ute o sola sitt hår
-Meg lystar i lunden utrie- |
| 21. | Å høyr du Solfager hott eg spyre deg
du svikar Kong David o trolovar meg. |
| 3. | O de sko aller skje mæ meg under li
at eg min tro ti tvo brøar bortgjir. |
| 4. | So gav han hennar dei valadrykkjene fem
Solfager ho dåna då ho fekk den. |
| 5. | So - ni
Solfager - di. |
| 6. | So kåm der no bo ti Kong David inn
Å dø æ S allerkjærasten din. |
| 7. | Kong David h va no so rask'e av hånd
h støypte gullkrossen i Solfagers hånd. |
| 8. | Han støypte
so ho sill vera kjende utpå fremminde land. |
| 9. | So la dei S. på ligebår
so syrgjeleg rei K. D. heim. |
| 10. | So grov dei S. under moll o stein
so syrgjeleg rei K. D. heim. |
| 11. | Silde om aften månen skjiner blank
o då rie ormekongjen seg på kjyrkjegaren fram. |
| 12. | Hokke vi du no livandes liggje onder stein
hell du vi fygje ormekongjen heim? |
| 13. | Å eg kann ikkje l. l. u. stein
eg lyt'e nå vel f. o.heim. |
| 14. | Hoke vi - jor
hell du vi stande for ormekongjens bor? |
| 15. | Eg kann kje l. l. u. jor
eg lyt no hell stande for o. bor. |
| 16. | O. ha seg ein gangar båt' liten o spak
so sett' 'n S. uppå honoms bak. |
| 17. | So kåm der no gangans ein gamalle mann
som visste hott de skjedde i fremminde land. |
| 18. | Herre Gud Kong David her æ vanskeleg å tala
S. ho liver o trør i gullsalar. |
| 19. | No sko du lete deg pilegrims klæir skjera
lissom du ville ein pilegrim vera. |
| 20. | So tek'e du deg pilegrims stav uti hånd
so vandrar du deg utpå fremminde land. |
| 21. | Kong D h kåm seg gangans i går
Solfager sto ute o sola sitt hår. |
| 22. | Å høyre du S hott eg spyre deg
ei omose gåve so gjeve du meg. |
| 23. | Å gakk du deg i stogo inn
o sjov vi eg bera deg maten umkring. |
| 24. | Å alt de ho skjenkte o alt de ho bar
so kåm ikkje hanskanne av hennars hånd. |
| 25. | Brukar de denne skikkjen utpå dette land
at de bryt ikkje brøe mæ bare hånd? |
| 26. | Å eg tisse deg ikkje vandare vera
eg tor no vel brøe mæ hanskanne gjeva. |
| 27. | Å æ eg kje no so va' eg vell då
då Solfager utpå armen min låg. |
| 28. | S. ho lyfte på pilegrims hatt
Å æ du de K. David du seie meg sant. |
| 29. | Høyr du S. hott eg spyre deg
o lystar du fygje heim att mæ meg? |
| 30. | Å eg lystar no vel f. h. a. m deg
når eg visste at ormekongjen.såg ikkje meg. |
| 31. | K. D. h gjeng'e i stogo inn
mæ dragende svær onde skarlaksskjinn. |
| 32. | K. D. han let'e sitt svære brå
so hoggje 'n ormekongjen i lutinne två. |
| 33. | K. D. ha seg ein gangar båt liten o spak
so sett' 'n S. uppå honoms bak.
(34. So sett 'n S. ----- bak
so rei han seg ti skjipe fram.
|