[BIN: 3595]
Solfager og ormekongen
Oppskrift 1914 av R. Berge etter Hæge Findreng, Vrådal, Telemark .
| 1. | Ormekongjen kaam seg rians i gaar
-Mæ de vive va' so ongt -
Solfager sto ute aa sola sitt haar
-Me lystar i londen utrie- |
| 21. | Aa høyr du Solfager hott eg spør' e deg,
Du svikar Kong David aa trolovar meg. |
| 3. | De skò no aller skje mæ meg
onderli at eg min tro ti tvo brøar bortgjir. |
| 4. | So gav 'n hænar di valadrykkjine fem
Solfager ho daana daa ho fekk dem (den). |
| 5. | So - mi
S - daa fekk di. |
| 6. | So kaam der naa bo ti Kong David inn
Saa dæ æ saa allerkjærasten din. |
| 7. | K. D. han va' no so rask'e av haand
han støypte gullkrossen i S's haand. |
| 8. | Han støypte g - haand
so ho sill vera kjend utpaa fremminde land. |
| 9. | So la di S. paa ligebaar
so sørgjeleg rei Kong D. daa. |
| 10. | So grov di S. under moll aa stein
so sørgjeleg rei Kong David heim. |
| 11. | Silde om aftenen maanen skjiner blank,
daa rei Ormek. seg paa kjørkjegaren fram. |
| 12. | Hoke vi' du anter livandes liggje onder jor
hell du vi' naa fygje (stande) for Ormekong=bor. |
| 13. | Eg kann ikkje livandes liggj' onder jor,
eg lyt'e naa vel fygje for Ormekong-bor. |
| 14. | Hoke vi' du anten livandes liggje onder stein
hell du vi' fygje Ormekongjen heim. |
| 15. | Eg kann - stein,
eg lyt'e no fygje O. heim. |
| 16. | O. ha seg ein gangar baate liten aa spak,
so sett' 'n Solfager uppaa honoms bak. |
| 17. | So kaam der naa gangans ein gamal'e mann,
som visste hott de skjedde i fremminde land. |
| 18. | Herre Gud Kong David her æ vanskeleg aa tala
Solfager ho liver at trør i gullsalar. |
| 19. | No sko du leta deg pilegrimsklæer skjera,
lissom du ville ein pilegrim vera. |
| 20. | So tek'e du deg pilegrimsstav uti haand,
so vandrar du deg utpaa fremminde land. |
| 21. | K. D. 'n kaam seg gangans i gaard
S. sto ute ho sola sitt haar. |
| 22. | Aa høyre du S hott eg spøre deg
Ei ómose gaave gjeve du meg. |
| 23. | Gakk du deg i stogo inn,
sjov vi' eg bera deg maten omkring. |
| 24. | Aa alt de 'o skjenkte aa alt de 'o bar,
so kaam ikkje handskane av henars haand. |
| 25. | Brukar de denne skikkjen ut paa dette land,
de bryt'e kje brøe mæ bare haand. |
| 26. | Aa eg tisse deg ikkje vandare vera
eg tor 'no vel brøe mæ handskane gjeva. |
| 27. | Aa æ eg ikkje naa so va' eg vel daa
daa Solfager ut paa armen min laag. |
| 28. | S. ho lyfte paa pilegrims hatt
Æ du de Kong D. du seie meg sant. |
| 29. | (Aa) høyr du S. hott eg spør'e deg,
aa lystar du fygje heim att mæ meg. |
| 30. | Aa eg lystar no vel fygje heim att mæ deg
naar eg visste O. saag ikkje meg. |
| 31. | K. D. han gjeng 'e i stogo inn,
mæ dragende svær onde skarlakskjinn. |
| 32. | K. D. han let'e sitt svære braa
so hoggje 'n Ormekongjen i lutinne tvaa. |
| 33. | K. D. ha' seg ein gangar baat' liten aa skap,
so sett' 'n S. ut paa honoms bak.
("Der tosse kje ver' noko brorskap i korti der")
(34. So sett 'n S. ----- bak
so rei han seg ti skjipe fram.
|