[BIN: 1887]
Unge Engelbrett.
Innebrend i kyrkja
(fleire alternative titlar)Oppskrift
hun havde en Broder
han vilde ikke at hun skulde tage ham.
(begyndelsen mangler)
De va unge
la si hånd på
veit du 'kon noko góe rå,
hell noko góe trøst.
Eg veit kon ingjo goe rå,
som okkon båe kan tjene,
foruten vi løber ti
ti henar for ingjen brenner.
Så sette han (Broderen) elle i kvor den kró
så logjen leika ifrå,
å de va'
han gjekk på kyrkjegår.
De va' han
han gjekk seg på kyrkjegar,
der møter honom en gamalle mann,
han studde seg seg på sin stav.
Å høyrer du de du gamle manne,
hot eg no seje deg,
æ
du dyler dæ inkji fyr meg.
Sex tunner av de kvite sylv,
de gav min fader fyr hena,
men åtte tunnur av de røde gull,
fyr mindr fær du 'a kji brenne.
Så tok han de røde gull,
å let dei skålinne laupe,
æ
idag sku 'eg hena kaupe.
Å så t. h.d. r. g.
å let dei skåtinne renne,
æ M. m. p. b.
idag skú eg hena brenne.
Å de va unge
han skrek over al sin harm
de take hena ut,
ti ho æ bundi mæ barn.
Så skoto dei på dynni,
alt både mæ glavan å spjút,
så tok dei a
igjenom vindaúga út.
Så den eine le'i så æ eg svi'i,
å på den are brend,
men hevner eg inkji skaen min
så sku eg vera skjemde.
Å de va inkji ette
hot i dei månar tvo
fyrr hell at ho
fødde så liten ein son.
Så let ho te kyrkja bera
sæle sonen sin,
hù kadda 'en unge
ette kjære faderen sin.
Å mei voks unge
i dei månar tvo,
hell hine små born,
dei voks i åtte år.
Å de va unge
han gjekk seg på grøne voll
der møter han
sin modebroder bold.
Så helsed han på ham spurde om
mindet han på at han ei vi lok vore, da man bad ham spare
hans fader og moder
bad ham meget for at spare livet hans
De va unge
han let sitt sværi brå,
så vóg en
han falt i lytinne tvo.