| 1. | Stallbroder tala te stallbroder sin vil du nå give mig datteren din. |
| 2. | Stolts ho kann ikkje sova på kungens arm. |
| 3. | Stolts Magret ho æ' so liti ei brur ho kann ikkje lyklanne for låsanne snu. |
| 4. | Dei sette de upp i åtte år men då sille kungjens gjestebo stå. |
| 5. | Då dei kom seg unde Vallanli då lyster stolts Magret å hvile seg. |
| 6. | Då klappa han hende på hvidan kinn "Krist give du va' friske festarmøen min". |
| 7. | So gjekk ho seg te Vallekyrkje fram der sette ho seg eit lite grand. |
| 8. | Bruri ho tala ti sine brukvinnur to "ska' me 'kje nå oto kyrkja gå?" |
| 9. | "Hoss kann me nå oto kyrkja gå de undrast på okkon både store å små". |
| 10. | "Ja lata undrast, lat undrast so mange som vi' han må væl gange dit den som døden trænger ti. |
| 11. | Då dei kom seg i kyrkjele i himmerikje ringjer dei klokkunne ni. |
| 12. | [Då dei kom seg] på kyrkjevoll [i himmerikje ringjer dei klokkunne] tolv. |
Ekstra opplysninger
Orig. ms.
Merknader: Over oppskrifta står: Aslaug Midbø i Spokkeligrend i Fyresdal, født i Sunnbygden i Kviteseid, og hendes Datter Guro Johansdotter. Ved strofe 4, line 2 står ikke Guro; mellom strofene 5 og 6 står Aslaug meddelte flgd. V.:
Då han kom seg i kyrkjele
då lyster kungjen at hvile seg.
6.1: over hvidan står ell. plomman; 6.2: over friske står 'kje syk'e Guro; 7.1: over lina står Aslaug: Bruri ho reiste seg te Lundekyrje fram; 7.2 over der står so G.; 8.1: over Bruri hon tala står: Guro: so tala ho; over kvinnur står pikur. Guro; 10.2: over må står lyt. Asl. og over som står el. G.; 11.1 over dei står ho. Guro; 11.2: over himmerikje står himmelen. G.
