| 1. | Stallbroder tala ti stallbroder sin vil du no give mig datteren din. |
| 2. | Stolts ho kan ikkje sova på kungens arm. |
| 3. | [Stolts Magret ho æ] so liti ei brur ho kan ikkje lyklanne for låsanne snu. |
| 4. | Då dei kom seg under Vallan li då lyster stolts Magret å hvile seg. |
| 5. | Då klappa han hende på hvidan kinn Krist give du va kje syke festarmøen min. |
| 6. | So gjekk ho seg te Vallekyrkje fram so sette ho seg eit lite grand. |
| 7. | So tala ho ti sine brupikur to ska me 'kje nå oto kyrkja gå? |
| 8. | Hoss kann me nå oto kyrkja gå? de undrast på okkon både store å små. |
| 9. | Ja lat undrast, lat undrast so mange som vi' han må væl gange dit den døden trengjer ti. |
| 10. | Då ho kom seg kyrkjele i himmelen ringjer dei klokkunne ni. |
| 11. | [Då ho kom seg] på kyrkjevoll [i himmelen ringjer dei klokkunne] tolv. |
Ekstra opplysninger
Orig.ms.
Merknader: Over oppskrifta står Guro Johansdotter. Ho er dotter til Aslaug Midbøn og i oppskrifta står skrive til ord og uttrykk etter henne, merkt Aslaug el Asl. Her er berre teke med sjølve ord-variantane. Strofe 1, omkvede: over og framom den rosen står for; 5.2: over 'kje syke står frisk; 7.1: over So tala ho står Bruri ho tala og over brupikur to står -kvinnur (så)?; 9.2: over han må står lyt og mellom den og døden står som; 10.1: over ho står dei; 10.2: over himmelen står -rikje. Ei reinskrift finns i NFS S. Bugge 5, s. 129-130, og over den står Aslaug Midbø i Spokkeligrend i Fyresdal, født i Sundbygden i Kviteseid, og hendes datter Guro Johansdotter. Den er noko avvikande frå orig.ms. (sjå utskrift av NFS S. Bugge 5, s. 129-130).
