[BIN: 1328]
Vilgår Hertugson
Oppskrift
sóm ein seljetein
móir å fáir dei ville han væl
ífrá de han kom heim.
(1): overstå: nne
han ríe seg sör únder öy,
han fester 'æ frúva
de va' so vén ei möy.
kot lengji vi' dú meg bíe,
mæ eg dreg på fremmende land
å lete meg hóvklæir sneie."
å de níende, úm dú ville også."
han vendte att 2) å lei
"att í tréúm åre
so må dú vente meg heim."
2): overstå: atte på
ríke mennar å snjadde,
men
å nei seie hó ti dei adde.
han kúnne væl måli frambere,
"kúngen hev dú ingjó dótteræ,
sómm dú vi' gúten gjeve."
kvor útí sessen sine,
mæ og gjeng at høge loft
å talar mæ dótter minó.
inkje mæ angerst å sorgjir,
kungen av Skåni han vi' deg feste,
han bye deg gull å borgjir.
å inkji úm gúll å borgjen
men lat meg gange í dinom gare
å aúke meg ingle sorgjir."
dú hell ei ånno möy,
hell heve dú de í tankanne di'
at dú vi' her í lofti döy."
(m): d er overstrøket i teksten
í mino ungdóms aldri,
lyt eg inkje sjóv på tingji gange,
kann eg inkje trúæ halle'."
kann dú deg inkje stidde,
tore dú de for mennanne kjære,
som deg no líkar so idde."
hot dei meg idde mónn líke,
eg lova han
men no lyt eg han svíke."
han snúddest frå rósæ den røe:
"Dú ska' inkji han
úm dú syrgde (deg) sjóv ti døe."
(deg): overstå: (engler i min Afskrift.)
so líten va' hennes vilji,
mójr å fajr på góvi gange,
for móti gjeva dei skilje. (-)
(-): Overstå: ("de sneie hende")
va' klædd'e í kjurtelen roú:
"No kjeme
å ingjen mann han boú."
begynte ti å skjenkje,
å de va' kúngen av Skåni
begynte han ti å tenkje.
begynte han ti å tenkje
"anna so heve dú ærindi
hell brúne mjöjren å skjenkje."
út for loftsas vegge,
so gjekk han í høgeloft,
sóm brúrinne vanka mest.
å so dei tenestekvinder,
å fyst å síst frúva
úm hó æ' hera inni."
han tala ti ænó so blitt:
"Å ventar dú inkji kjærasten min
ette riddaren din."
hænó rann tårinne tíe
"Eg veit inkje kor han æ' riddaren den
sóm ette meg no ska bíe."
han helle so væl si frú,
han sette 'æ
han tók 'æ av lofsas brú
å seie han derífrå:
"No, hev
dú hænó 'kje njóte må".
å mindri úm mi trú,
hev han
tekji burt mi brúr."
dei stinge på dynnæ mæ spjút
"Æ' dú her inni
so kom hera mandeleg út."
å eg ska' kome mandeleg út, "
men da3
han va' ti stríden fús.
å sia adde hass menn,
"Gangje no heimatte ti seg,
di fær inkje brúræ enn."
han helle so væl si Frú,
mónasdagjen der etti
lét han bryddoúpi bú.