1. | Esbel han egte lod Gullbor den rige var tro af sin skjønhed og snild uti skjemt. Ei harpe og dans kun der aldri fans liken men ho agta so liti paa hus aa paa hjem. Hun svævede stedse i gammen og sus men ho agta so liti paa bonn aa paa hus. (De var stjukmori, og so mori att til borni].
|