[BIN: 2649]
Hermod ille
Oppskrift
di baae te einom fridde,
den eine het onge
den andre het
Aa de va naa han idde Hermo,
de fyste han sprætte tonn;
aa augo leika paa tavlebore,
aa hugjen i jomfruas fang.
Drengjen han krappa paa Serklans golve,
han bite di folkje i fötann;
fae honoms paa tingje gjenge,
aa by fi drengjen bötann.
De va naa han idde Hermo,
han gloste av sitt faes lei.
Velkommen est du fai minn,
velkommen av tingji heim.
Aa höyre du de, du fai minn,
aa hot eg spöre naa deg:
Hot tekst va der paa tingje idag,
hot tala di der om meg?
Aa gud bære meg fe deg sönen minn,
saa ille de mæ deg gjeng,
du begjæv ikje me vonskunne dine,
för kongjen han læte deg hængje.
Ussel saa æ du fai minn,
aa ussel saa gjenge du klædd,
aa faen maatte være slik en stakkar som du,
kvor dagjen saa rie du rædd.
Aa de va naa han idde Hermo,
han tok sine hændann te vrie:
för Serklans kongjen sko hængje meg,
för sko eg honom avlive.
Aa de va naa han idde Hermo,
der kom paa en domanne fem,
den sætte lydde saa strængeleg,
at han sille römme av lande.
Saa vatt en upp de silkjesegel,
saa langt uti have de sætte,
saa helt di vakt i aari ni
i Særklans rikje derette.
Aa Hermo han liggje i Østersjöen,
han gjere baade rövar aa brænner,
de gjere han fe ho
fe han vi hava hennar.
Aa Törkjen han ligge i Østersjöen,
aa teke baade rog aa malt,
aa itte saa kjæme idde Hermo,
han tæk att av Törkjen alt.
Aa Törkjen han ligge i Østersjöen,
aa stele baade rog aa kveite;
aa itte saa kjæme idde hermo,
han sei 'en vi 'te Törkjen leite.
Aa de va naa ho Helge fruga,
ho tala eit or fe seg:
Aa vi du reise te Østersjöen,
aa hent atte Hermo fe meg?
Höyre du de, du
hot eg spöre naa deg:
Vi du reise te Østersjöen,
aa hent atte Hermo fö meg?
Ja inkje de eg tore
aa inkje de eg maa;
sille fai dinn faa vita de,
daa lod en meg ijælslaa.
Aa de va naa ho Helge fruga,
ho kasta ut sit vonebla,
paa hagakadden de træfte,
saa kom en i en liten baat,
som ut paa have sætte.
De va naa den hagakadd,
han kom i saa stor en vaande,
te mei en rodde mod lande,
te længer kom en utpaa vande.
Aa de va naa han idde Hermo,
han saag seg ut saa vie,
hisset saa saag han den lisle baaten,
som ut imot bylja monn skrie.
Aa de va naa han idde Hermo,
han kasta ut sin krok;
saa trækte han den lisle baaten
alt inn fö breie bor.
Aa höyre du de du hagakadd,
hot eg spöre naa deg:
Hossi liver dei uti Serklans rikje
hossi liver han fai te meg?
Naa maa eg spörje deg sænnste,
de eg ha silt spurt deg fyst:
Hoss æ de me ho Helge fruga,
æ ho kje ennaa gjift.
D'æ saa mæ ho Helge fruga,
som de heve vore saa længje,
han beilar te o han onge
eg trur en hev' o baade fæst aa fængje.
Aa de va naa han idde Hermo,
han sto i saa klent eit stell:
Ha de kji vore saa seint om aftenen,
han ha kje silt nöte o hell.
Aa de va naa han idde Hermo,
han kasta saa mykje av de röde gull i hagakaddens baat:
Naa ser eg de paa deg Hermo,
at du vi vera herpaa.
Han kasta saa mykje av de röde gull
fe hagakaddens kne.
Naa ser e de paa deg hermo,
at du vi sækkje kon ne.
Saa vatt di upp de silkjesægl,
aa saa högt upp i toppen de hæfte,
di vil ikje sægle paa bonkjen struke,
for Serklan var imot skjæfte.
Aa de va naa han idde Hermo,
han styrde sitt skip ilann,
aa de va naa den idde Hermo,
han va den fyste, som sprang ilann.
De va naa han idde Hermo,
han gjekk seg at ein vraa,
saa trækt' en av seg dæn raue kjolen,
tok kvinnfolkklæi attpaa.
Aa de va naa han idde Hermo,
han skrædde seg framitte mæ borgjinn.
Di gjere me værre di Helges ori,
hell alle mine löynte sorgjinn.
Aa de va naa han idde Hermo,
han skrædde se framitte mæ tak:
Di gjere me værre di Helges ori
hell alle minn löynde sakjinn.
Aa de va naa han idde Hermo,
han styrde saa vel sinn gang,
han hælsar di alle i bænkjen sat,
aa sökte de laagaste rom.
Aa de va naa han serklans kongjen,
han talar eit or fe seg:
Hor sko me den skjöllmöy sæta,
som æ saa lagleg aa nætt.
Aa de va naa han idde Hermo,
han sto der litt ifraa:
Han sko vel laagaste sita,
som agtas fy upp aa sjaa.
Aa de va naa den kjellarmann,
han tok daa te aa skjænkje:
Ha eg kje vore en fæstarmann,
du ha sill blive mi jænte.
Aa de va naa han idde Hermo,
han drakk saa store drykkjir,
saa kasta han ne gullringarne tolv,
va femten markur stykkje.
Aa de va idde Hermo,
han drakk saa store rus,
saa fækk en lov av brudgommen
Aa de va naa ho Helge fruga,
ho sætte seg i silkjesæng:
Naa æ Hermo kome i brurehuse
naa dyl eg en inkje læng.
Aa de va naa han onge Hölje
alt mæ sinn gule lokk;
saa höggje en honoms hövue av
alt paa den sængjestokk.
Aa de va naa han idde Hermo,
han gjekk seg att i vraa,
aa kvor den mann i dynni kom,
han höggje honoms hövue ifraa.
Aa de va
ho gret aa ho gav seg ille:
Hermo æ kome i brurehuse,
naa rænne de bloe te sville.
Aa de va naa han idde Hermo,
han riste paa bloutte svær:
Ha dæ kje vore du Særklans kongjen,
du ha vore den dauen vær.
Aa de va naa han idde Hermo,
han riste paa bloutte kniv:
Ha dæ kje vore du Særklans kongjen,
de ha silt kosta ditt liv.