[BIN: 2641]
Hermod ille
Oppskrift
båi mæ einom frigda,
den eine heiter
den are
han trottar 'kji bloi renne,
å alli veier han dyri de,
som uti skogjen gjenge.
de fyste han spretter tennar,
augo dei stoge på tavlebori
å hugjen i
at mannen inkji bløer
å alli uti de viddjerkjerri,
at hjorten felld3 ei til døde.
han kryp ette4 Irklands gov5
å6 skjere fokk i føtar,
å de va' hånoms sæle fairen
han gjenge på tingji å bee fyr guten bøte.
han gjegner sin fader av lei:
"Hosse æ der tist7 på tingji idag
å hossi snakkar fokkji um meg?"
å ilt so monne deg hende,
du vender 'kji atte mæ vondskunne dinne,
fyrr kungen lyt lata deg hengje."
å snilt so gjenge du klædde,
de æ' deg ti møyunne lagt,
kvor dagjen so rie du rædde.
han let sitt sværi brå,
han slo ti 'en iddan Hermo,
der skjein bådi rautt å blått.
han hoggji ti mæ avli,
han hoggji ti Eirik broe sin,
han kløyvde alt ti navli.
han høytta på sveinanne två:
"De bea iddan Hermo
inn i stoga fyri meg gå!"
han ha inkji halltala or,
fyrr de va' iddan Hermo
han stedes der innpå gov.
kvi drepe du so ne mine drengjir?
du vender 'kji atte mæ vondskunne dinne
fyrr eg lyt lata deg hengje."
eg ville 'kji mæ 'en deilde8,
eg va' rædd, han kunne blive en gjeitekungji
som du å dei andre fleire."
han minne9 dette angre:
"Kvore sko' me 'en Hermo hengje
hell me ska' lyse'n av lande?"
han spure si datter um rå:
"Kvore sko' me 'en Hermo hengje
hell me ska' brenne'n på bål?"
å inkji strekkje'n mæ hestar,
men de ska' døme'n i ei uslækje,
de tenkjer eg, vøre de beste.
å inkji brenne'n på bål,
men lata'n laupe bå lånd å strånd,
so drjugt bli de drengjen då."
eg lete min hugjen skjelve,
eg tore væl gange' yvi høgeloft
å tala mæ fruva
han rister på syllbodde svær:
"Ha' du vori svein, som du æ' møy,
de ha' du vori vær."
han rister på syllbodde kniv:
"Ha' du vori svein, som du æ' møy,
so ha' de silt kosta ditt liv."
bee ho fyri seg:
"De gjere du fyr minne skull,
du bloggar inkji meg."
som sinni gav dei til rå10,
so gav de hveronno si ære å tru,
å eiinne svore dei båi.
å de som ei ånno møy,
oftom kjæme du meg i hug,
eg bur undi Hallingensøy.
han gjere bådi røver å brenner,
å de gjere han for Helges skull,
at hugjen leikar i henne.
han sele bådi rug å malt,
de va' då iddan Hermo,
han teke frå hånom alt.
ho skriver dei ramme ronir utå
ti lenge han innat landi rodde,
ti lenge kom han utpå.
han glåper seg utpå fjor:
"No ser eg den gamle havekallen
utpå fjoren ror."
han kasta so mykji gull javnt mæ havekallens kne:
"Gud forlåte deg, idde Hermo,
eg tenkjer, du vi' søkkje 'kon ne.
hot eg talar ti de:
hot æ' der tist undi Hallingens øy
å hossi liver moi ti me?
de eg ha' silt spurt fyste:
hossi æ' der tist i Serklånde11,
å æ' inkji Helge gift?"
som der hev vore på lengji:
hev Helge fruva bådi fest å fengji".
Helge fruva bå fest å fengji,
han sko' 'æ då inkji njote,
fyst eg heim ti Serklånde kjæme,
so sko' eg 'en sunde brjote.
han kjæme i brurehus inn,
de va' fruva Helge,
ho sit uti silkjeseng.
å ingjen si helsa spidde,
no æ' han komen i brurehusi
stolte Hermo den idde.
å ingjen si frægda våi,
no æ' dei komne i brurehusi
dessi trættebrøanne båi".
ho sit uti silkjeseng:
"No æ' han komen i brurehusi,
eg dyl'en inkji leng."
han lete sitt sværi brå:
han hoggji ti Ljodvor kungens søn,
han falt uti lytinnæ två.
ho græte å gjeve seg iddi:
"Hossi æ' her tist uti brurehus,
kvi renne de bloi ivi svidli?"
ho tek uti Hermos hånd:
"De gjere du fyr minne skull,
du bloggar 'kji meiri mann!"
han vendte seg frå Helges seng:
"Verre so totte eg Helgans12 ore
hell alt de, som ivi meg hev gjengji."
han skreier seg framte mæ takji:
"Verre so totte eg Helges13 ore
hell adde mi' løynlege sakjir."
han skreier seg framte mæ bori:
"No hev eg vunni de vene viv,
som have so snill en toni.