[BIN: 2633]
Hermod ille
Oppskrift udatert av Sophus Bugge etter Hæge Årmoti, Telemark .
| 1. | Som Landst. B.1; kun i Lin. 1: kungen; 2. båe frigda; 3: heiter Eirik ; 4: are. |
| 2. | De to förste Lin. som Landst. B.3,, 1 og 2; kun: så blaug ein dreng'e;
å alle dyri i skogjen æ, [fransket af: alli - dæ-.]
dei veier han1. |
| 1Hermo (Hæge). |
| 3. | Men de va' idde Hermo,
de fyste de spratt honom tennar,
augo dei sto på tavelbori
å hugjen i Helges2 hendar. |
| 2elle Hæges |
| 4. | Å han kom alli i de hus,
at der inkji mannen blödde,
å alli i de viggjerkjerri,
at hjorten gjekk 'ki ti' döar3. |
| 3Dette Vers også meddelt af Ingebjör Sandvik; kjem i 2.1: L.2: fyrr hell - blöer; L.4: han fangar ei hjorten ti döde. |
| 5. | Som Landst. A.3; kun Lin.1: ette-govi; 2: skjere fokkji; 3: sæle f. - på t. gjenge. |
| 6. | De va' unge Eirik,
han let sitt sværi brå,
han hoggji ti' Hermo broe sinn,
de skjein bådi rautt å blått. |
| 7. | Som Landst. B.4; kun Lin. 2: av avli; L. 4: i navli. |
| 8. | Å de va' han idde Hermo,
han gjenge sin fader på lei:
"hossi æ der tiss på tingje idag,
hot tala fokkji om meg?" |
| 9. | Som Landst. A.6: kun i Lin.1: idd'e; L.3: atte mæ vondsko. |
| 10. | Som Landst. A.9; kun L.1: snill'e - fai; 2: snilt; 3: möje. |
| 11. | Å de va' Serklandskungen
han talar te' smådreng sin:
"de bea han idde Hermo
i stoga fyr meg inn!" |
| 12. | Å de va' Serklands kungen
han ha' inkji halltala or,
fyr hell at han idde Hermo
han steddes der innfyr bor. |
| 13. | "Å höyrer du idde Hermo,
kvi dreper du ne mi' drengjir?
du vender 'kji atte mæ vondsko dine,
fyr hell eg læte deg hengje." |
| 14. | Som Landst. B.7; Lin. fordi drap æg E. broe min; 2: ville; 3: viste - gjeite=
kungje; 4: are. |
| 15. | Som Landst. A.13; kun i Lin.1: Juten; dystri; L.2: sele; 3: inn; 4: honom. |
| 16. | Som 15, kun i Lin.2: rug å malt Lin.4: å tek av honom alt. |
| 17. | Hæge stende i loftssvalo
å ser seg ut på fjor,
der ser ho gamle havekallen
ut på havi ror. |
| 18. | Som Landst. B.40; kun Lin.1: så kasta ho dei ramme ronir; Lin3. og 4: ti. |
| 19. | De va idde Hermo
han ser seg ut på fjor,
då ser han gamle havekallen
ut på havi ror. |
| 20. | Å de va' gamle havekallen
han styrde si snekkje fyr land,
men de va' idde Hermo,
gjekk mot på kvite sand. |
| 21. | "Å höyr du gamle havekallen,
hot eg spyr deg,
hosse æ de tiss i Serklåndo,
hossi live moi ti' meg? |
| 22. | Eg spyre deg gamle havekallen,
de du heve höyrt så lengje:
hoss æ de tiss i Serklåndo,
hossi live ho fruga Helge?" |
| 23. | "Å så æ de tiss i Serklåndo,
som de no hev vori lengje,
han heiter ljote Hollgjeir
dæn, som Hæge hev fest å fengji." |
| 24. | Som Landst. B.47; kun Lin.3: eg kjeme ti' honom i Serklåndo. |
| 25. | Som Landst. B,48; Lin.1: så k. han de r. g.; L.2: jamt mæ; L.4: 'kon. |
| 26. | Å Hæge ho stende i loftssvalo
å ser seg ut på fjor,
så ser ho gamle havekallen
ut på havi ror. |
| 27. | De va' gamle havekallen,
han styrde si snekkje fyr land
å de va' idde Hermo
han sprang fyste på strand.
så hugg han Hollgjeir ihjel. |
| 28. | Inn kom Kari kunjens syster,
ho græt å gjev seg idli:
"no æ' en komen i brurehusi
stolt Hermo den idle. |
| 29. | Gud la' ingjen skaen skje
å ingjen si fregda våi4
no æ dei komne i brurehusi
trættebröanne båi. |
| 4Hæge forstod ei dette. |
| 30. | Gud la ingjen skaen skje
å ingjen si helsa spidle,
no æ' en komen i brurehusi
han stolte Hermo dæn idle." |
| 31. | De va' han idde Hermo
han let sitt sværi brå,
han hoggji ti' ljote Hollgjeir,
han falt i lytinne tvo. |
| 32. | Som Landst. B.75; i Lin.2:i. |
| 33. | Å de va' fruva Helge
ho tok en Hermo i fang:
"du gjere no de fyr mine skuld,
at du bloggar 'kji meire mann." |
| 34. | Som Landst. B.21; i Lin.2:skreier seg - borgir; L.3: verre totte eg Helges ori. |
| 35. | "Kunna Hermo sitt sinni styre,
å ver' sum ein annen mann,
så va' ingjen i Serklåndo,
som eg tok framum han."
|