| Sigur helt i Hovringann Aa Kjesta flaut ette Straums. No mein eg Guro hev Grane forgjort, Han gjerest so stiv i Taumo. Sigur helt i Hovringann' Aa Kjista flaut ifraa. Nie voore dei Straumhoggji Som Sigur laut springe daa. Sigur slost me Reimarfossen, Aa Bloe rann so strie; Men daa kom Guro me Silkjevippa, So Saari sill inkje svie.
|