[BIN: 2387]
Sigurd Svein
Oppskrift
han lyster inkje lenger å leike
so gjenge han te si sælaste moer
han gjerest i kinninne bleike.
som smaadrengjenne kallar Grane
passe du deg sonen min
han ber deg inkje te bane.
ho gjore somm en dåre
hun klypte titt avskormeitte fritt
so de skjein utav kvor dom håre.
mæ skjolden og brynje bjarta
hånoms moer fygjer hånom so langt av li
so mildt æ' de moers hjarta.
inkje husi han såg
før han kom seg nor i trollebotn
der greivegaren den låg.
han satt i si måltids ti
no hoirer eg de inn
utav minom borgjenne rie.
lat dei inkje tome stande
nu kjeme Sigur en systarsonen min
han viskjar væl heimat i låndo.
eta havre å mjøl
S(igur) han sitte at høgan lofte
drikke mæ fruvur å møyjar.
- - - - - - - - - - - - - - - - - konn
S(igur)- - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - -mjø av Sylvarhonn.
smådrengjenne kallar 'en sveggjen
han tuktar no alle kunjens hestar
alle at einom veggjen.
han lear på seno romme
some so slær han dei hondanne sunde
å some so tenna o monnen.
at g(rane) sill' loupe lous'e
so lot han no beiste av gulle gjera
han sveipte det ikring heiom housen.
s- - - - - - - - - - - - - - - -housen
idag sko kje smådrengjinne le at meg
fy Grane han løp no lous'e.
ho løyser en Grane av båndo
ute stende snarpan S(igur) svein
tok imot mæ båe håndo.
han rei seg framette mæ lie
so kom der ein ryse oma rustinne ne
han ba 'en måtte mæ hånom rie.
han va' klædd i serkjen lange,
høyrer du de du S(igur) sv(ein)
lete du de mæg ette deg gange.
fyr Gr(ane) bere kon båe
sjave so hell eg i tygylen å beiste
so let me på voninne våge.
at Sigur en før te å undrast
so riste Grane 'en rysen av
å ryggjen den floug uti sønder.
dei mælte hånom te hov
rysen en sprang på Granamankjen
å føtanne på jori han drog.
å Grane en brout sin fot
S(igur) sleppte ne gullkista si
so bous der kje meire bot.
å kista den flout i stroumen
visstnok hev
mæ en helle so stri uti toumen.
å bloe de skvatt so vie
fram kjæme Guro ryse-rova
mæ silkje skautebatt ikring såre
so de sille inkje svie.
å
S(igur) han rei ivi R(imarfossen)
der Grane brout sin fot.
dei stende væl båe deildar
dei deildar um snarpan Sigur svein
dei ville hånom båe lige.
so de sång uti Guros fang
visst nok hev du en Grane lokka
hånoms navn du en gjeva kan.
kvor vi' av minom gjeva
enten høgast i Åskorei
hell lægst uti himmelen vera.
du set inkje kåre fy meg
fy ha kje Grane sin foten brote
so ha eg sill rie frå deg.
um Grane meg kunna bera
den høgste mannen i dette rei
fy de æ so vondt å vesålmannen vera.