[BIN: 2138]
Bendik og Årolilja
Oppskrift udatert av ukjent samler etter ukjent sanger, uten lokalitet .
1. | Bendik rid at Selaando, vilde han skoda möy; han var inkje lagi til atter koma, difyr so laut han döy. - Aarolilja ! kvi söve du so lenge?- |
2. | Bendik rid at Selaando, vilde han skoda viv; han var inkje lagi til atter koma, difyr so lit han liv. |
3. | Han var inkje i kongens garde meire hell maanar tvo, han la' seg i med kongens dotter i so store elsko. |
4. | Kongen bygger gullbrautinne baade bratte og breide; Den, som tore gullbrautinne tröda, han skal etter vondom leite. |
5. | Kongen bygger gullbrautinne baade bratte og haage; Den, som tore gullbrautinne tröda, han skal livet laata. |
6. | Til svarad unge Bendik, han stod inkje langt ifraa: eg tor gullbrautinne tröda fyrutta kongens raad. |
7. | Um dagen rid Bendik i skogen ut og veidar den vilde hind, um natti söve han hjaa jomfruga under det kvite lin. |
8. | Um dagen rid Bendik i skogen ut og veidar den vilde raa, um natti söve han hjaa jomfruga, det gjelder hans livet paa. |
9. | Inn kjem kongens liten smaadreng, segjer han tidend ifraa: Bendik trör gullbrautinne fyrutta kongens raad. |
10. | Det var danske kongen, han slær sin neve mot bord: Bendik skal inkje livet njote, um eg vann all verdsens jord! |
11. | Lunde kyrkja i Skaane den er tekte med bly; Bendik skal inkje livet njote, um den gavst tri gonger ny. |
12. | Lunde kyrkja i Skaane den er tekte med gull; Bendik skal inkje livet njote, um den gavst tri gonger full. |
13. | Dei bad fyr han ungi Bendik so mange, som hadde maal, fuglen paa vilde kvisten, og dyri, paa skogen laag. |
14. | Dei bad fyr han unge Bendik alt det, som hadde liv, trei utav vilde skogen og blomann' i fagraste lid. |
15. | Dei bad fyr han unge Bendik alt det, som beda kunde, mannen utav mannheimen og fisken paa havsens bunne. |
16. | Inn kom ho Aarolilja falt fyre sin fadir paa kne: höyre du det, min sæle fader, fangen so gjeve du meg! |
17. | Gakk burt ifraa meg Aarolilja! eg vil deg inkje höyre, det samer so ille, mit gode sverd i kvende - blod aa röyre. |
18. | Inn kjem ho danske dronningi, taarinne rann paa kinn: Eg bed deg kjære herren min, at du vil vita meg bön! |
19. | Du tok meg ut av min faders gard fyrutta min faders raad; kvar den bön, som eg deg bad sille alltid vera ja. |
20. | Kvar den bön, som du meg bed skal alltid vera ja; fyrutta Bendik aa livet njota, det gjeng eg aldri fraa. |
21. | Lunnan fyre kyrkja der laut Bendik döy; mitt upp i högeloftet der sprakk ho hans vene möy. |
22. | Lunnan fyre kyrkja der lit han Bendik liv- mitt upp i högeloftet der sprakk ho, hans vene viv. |
23. | So la' dei han Bendik sunnan fyre og Aarolilja nordan; der voks upp a deiras grifti tvo fagre liljeblomar. |
24. | Der voks upp a deiras grefti tvo fagre liljegreinar; dei kröktest ihop yver kyrkjetaket, der stend dei kongen til meinar. |
25. | Der voks upp a deiras grefti dei fagre tvo liljerunnar, dei kröktest ihop yver kyrkjetaket, der stend dei kongen til domar. |
26. | Hadde eg visst detta igaar, at elsko ha' voret so kjær, inkje ha' Bendik silt tivet latet, fyr alt det paa jordi er. |
27. | Svarad danske dronnigi, rann taarir paa sylvspente sko: Gud forlate deg herren min! etter - sidan er du god |
1. | Eg tykkje det, naar eg site hjaa deg, som eg sat uti solskin bjarte, naar eg og du me skiljast at, daa rivnar i hug og hjarta. |
2. | Eg tykkje det, naar eg site hjaa deg, som sat eg i solskin bjarte, naar eg og du me finnast att; daa gledast baad hug og hjarta. |
3. | Eg tykkje so vent um dit gule haar som aplanne dryp or kviste, sæl er den, som deg maa faa Gud betre den, som skal misse! |
4. | Gakk burt ifraa meg Aarolilja, du græt inkje fyr meg leng, eg tykkje hjartat i meg verker, naar eg ser dine taarer renn. |
5. | Ho gjekk seg fram paa kyrkjegolvet bar ljos paa altarbord, daa sprakk beltet av Aarolilja, og hjartat flaut i blod.
|