[BIN: 3569]
Kong Erik og Blakkjen.
Blakken som spende ihjel kong Erik
(fleire alternative titlar)Oppskrift 1856 el. 1857 av S. Bugge etter Anne Lillegård, Eidsborg, Lårdal, Telemark .
| 1. | Kung Eirik å hånoms moder,
-seglen driver for en vind-
dei tevler dei tavler over bòre
- Her tavler så mang ei skjön jomfru- |
| 2. | Dæn fyste tavla dei tevlde,
hånoms moder ho tårinne felde. |
| 3. | "Å höyrer du moder, eg talar te deg,
kvi feller du dei tårir så stri?" |
| 4. | "Derfyr så feller eg dei tårir på kinn,
blakkjen han bli banamannen din". |
| 5. | Må eg 'ki heimi fyr blakkjen vera,
så sko' eg lata mitt skipi på havi skjera. |
| 6. | Kung Eirik styrer sitt skipi frå land,
hass moder sto atte på hvidan strand.
7=6; -på fjor ~ sine hender i tårinne ho tvo. |
| 8. | Kung Eirik va' burte i åtte år,
endå spila blakkjen i hans moders går. |
| 9. | De niende tager til fange,
han ville hjem til sit fædernelande. |
| 10. | Kung Eirik styrer sitt skipe te lands,
å blakkjen han måtte'n på hvidan sand. |
| 11. | Kung Eirik han klappa på fola bak:
"Kjære min blakkjen du ver nå spak!" |
| 12. | Kung Eirik han klappa mæ lovar,
blakkjen han spente mæ hovar. |
| 13. | Kun Eirik sette (studde) seg ette mæ ein stein:
no heve dæn blakkjen gjeve meg mein. |
| 14. | Kjære mi syster, du reie meg upp seng,
nå heve den blakkjen gjevi meg mein. |
| 15. | Kjære min broer, du hentar meg prest,
å kjære mi moer, du stende meg næst. |
| 16. | Tilegt um morgòen soli upprann,
då gav kung Eirik upp si ånd.
|