[BIN: 1824]
Målfrid døyr
Oppskrift udatert av Sophus Bugge etter Torbjørg Haugjen, Skafså, Mo, Telemark .
| 1. | Der bor ein kunge í Grungedals by,
han haver en datter, som heder Maalfrí .
- Men søen gaar under.- |
| 2. | Dæ beila ti' a kungen aa kungens menn,
men ingjen saa ville hó hava av dem. |
| 3. | Dæ bela ti 'a kungen aa kungens son,
endaa saa ville hó auke ein món. |
| 4. | Hó ville 'kji hava noken annen mann,
hell Karl kungens son av Engeland. |
| 5. | Kung Karl han red sig under ø,
saa feste han Maalfrí den venne mø. |
| 6. | Kung Karl han skulde til ledningen fare,
droning Maalfrí skulde tage landet i vare. |
| 7. | "Kung Karl, kung Karl, du drag ikke bort!
du ved no ei, hvad mig er spaat. |
| 8. | Det blev mig spaat den tid, jeg var ung,
min skjæbne skal blive i verden saa tung. |
| 9. | Det blev mig spaat den tid, jeg var mø,
paa tolvte barneseng skulde jeg dø." |
| 10. | "Adde spaakjeringar gjeve eg skam,
vi nyder den lykke, som Gud sender fram. |
| 11. | Adde spaakjeringar læt eg brenne,
vi nyder den lykke, som herren os sender." |
| 12. | Kung Karl han styrer sí snekkje fraa land,
droning Maalfrí hó daana paa hviden sand. |
| 13. | Kung Karl han hviltes derunder ø,
han drøymde um Maalfrí, sí venne mø. |
| 14. | Han drøymde um droning Maalfrís rødegullring,
at den ha' komi paa ein annen fing. |
| 15. | Han drøymde um hennes korillband,
at dæ ha' komi paa ei onno hand. |
| 16. | Han drøymde um hennes kaapa blaa,
at den va' skori i stykkjinne smaa. |
| 17. | Han drøymde um hennes syllspende skó,
stó framafyr sengji, va' fulle av bló. |
| 18. | Kung Karl han tala ti styringsmann:
"Du styrer mítt skip ti mítt eigji land!" |
| 19. | Kung Karl han rí ette Ribergada,
der møtte'n tvaa píkur, som kom ótó voka. |
| 20. | "Hor heve de vakt hell hvem er døde?"
"Det er droning Maalfrí, din kjære saa søde. |
| 21. | Droning Maalfrí hev li'i saa stór ein harm,
dei skar tvaa synir ífraa hennes barm. |
| 22. | Droning Maalfrí hev li'i saa stór ei kvíe,
dei skar tvaa synir ífraa hennes síe." |
| 23. | Kung Karl han inn ígjenom vindauga saag,
daa græte derinne baa stóre aa smaa. |
| 24. | "Kjære mine børn, i græder ei saa!
i skal ret aldrig stivmoderen faa." |
| 25. | "Kung karl, kung Karl du snakk ikke saa!
hvor vilde det gaa med dine børn saa smaa?" |
| 26. | Han sette fyr dei ei fostermoder inn,
som sill' bera fyr dei brø aa vin. |
| 27. | Saa sette han festi ímót jór,
odden den snúdde'n mót hjarterót. |
| 28. | Saa sette han festi ímót ein stein,
odden den gjóre hjarta'i mein. |
| 29. | Der blei mei sorg, hell der blei gama,
der kom trí lík at jóri mæ sama. |
| 30. | Den eine va' kung Karl den anden hass mø,
den tre'e hass moder, af sorgen blev død.
|