[BIN: 1390]
Knut Liten og Sylvelin.
Øystein Grønnevoll
(fleire alternative titlar)Oppskrift 1867 av Sophus Bugge etter Olav Talleivsson Lofthus, Eidsborg, Lårdal, Telemark .
| 1. | Kungjen å Knut liten de sit ivi bor
-Isålilja -
dei tala so mangt eitt skjemtande or.
-So såre sørgjer Sølvelin for lille Knut i løyndom. - |
| 2. | Å høyrer du Knut liten hot eg spyre deg
å vi du no skifte dei folar mæ meg. |
| 3. | Ja sku eg no skifte dei folar mæ deg
so vi eg ha di dotter i byte eg. |
| 4. | Å sku 'kje mi dotter bli bære gift
hell ho sku no gange i eitt hesteskift. |
| 5. | Kn[ut] l[iten] han slær nå si hånd imot bor
eg fær væl di dotter for eitt gott or. |
| 6. | Knut liten han salar ut gangaren grå
so rider han hurtig te Sølvelitens går. |
| 7. | Knut liten han klappa mæ finganne små
statt upp Sølveliti skrei lokunn ifrå. |
| 8. | Ingjen stevnar so hev eg lagt
å ingjen so lukkar eg inn um natt. |
| 9. | Ja hev du ingjen stevnar lagt
jau du lukkar væl inn din kjærast so bratt. |
| 10. | Sølveliten ho ha på seg stakkjen blå
so skreidde ho dei lokunn bå te å ifrå. |
| 11. | S[ølveliten] sette fram ein forgylte stol
der sku du Knut liten leggje hosur å sko. |
| 12. | Åmafor mi sæng der æ ein gullknapp
der sku du Knut liten hengje hanskar å hatt. |
| 13. | Så låg dei tesammen den nått'e så lang
ja ho som ei kjering å han som ein mann. |
| 14. | Tvy vorre den tærna ho va så utro
ho stol burt Knut litens syllspente sko. |
| 15. | Den tærna ho ha på seg kåpa blå
so reiser ho so hastigt at kungens går. |
| 16. | Her site du kungje drikke mjø å vin
Knut liten han søve mæ datteren din. |
| 17. | Å gakk burt du tærne eg vi deg inkje tro
de æ' no so mange som du hev logji på. |
| 18. | Å nådige herre du vi meg inkje tru
sjå her hev du Knut litens syllspente sko. |
| 19. | Kungjen han ropa ivi alt sitt land
å sta'e no upp mine gode hofmenn. |
| 20. | Der samlede sig mange tusinde mand
som sværdet og brynjen så lett bære kan. |
| 21. | Så reiser dei sig ned til Sølvelitens går
dei vilde med hende um Knut snakke då. |
| 22. | Dei støytte på dynni mæd glavin å spjut
er du inne Knut liten so kom no herut. |
| 23. | De st[øytte] p[å] d[ynni] mæ brynjur for hals
Knut liten du æ nok en vågehals. |
| 24. | Knut liten han seg ut igjenom vindauga såg
de æ' no so mange men me æ' so få. |
| 25. | Knut liten han svara eg æ inkje rædd
de biar væl lite te guten bli klædd. |
| 26. | Knut liten han seg ut igjenom dynnane sprang
so rudde 'n de rome so fyrr ha vore trångt. |
| 27. | Knut liten han hoggje mæ syllbuje svær
han hoggje då ne alle kjæmpunne der. |
| 28. | Knut liten han hoggje te han toss bli mo
te båe hånoms stevlar sto fudde mæ blo. |
| 29. | Knut liten h[an] hoggje te han blei no trøytt
te han kunn kje sjå ennall' blo å røyk. |
| 30. | Knut liten han salar ut gangaren grå
so rider han hurtig i kungjens går. |
| 31. | Gu dagjen min kungje du sit no der
å live du vistnok vil taka av meg. |
| 32. | Å høyrer du Knut liten hot eg spyre deg
hor æ' no dei hofmennar eg sente te deg. |
| 33. | Some ligge sjuke å some ligge sår
å some hev fengje sin jolekost i år. |
| 34. | Kungjen må kaupe seg ti tunnur salt
um han kan få salte de mannekjøte alt. |
| 35. | Å k[ungjen] m[å] k[aupe] s[eg ti tunnur] grøn
so fær en væl gjera ei pylse so skjønn. |
| 36. | Knut liten han rister på bloutte svær
va' du 'kje kungje men hot va' du vær. |
| 37. | Knut liten han rister på bloutte kniv
va' [du 'kje kungje] de si' koste ditt liv. |
| 38. | Knut liten du stiller ditt ditt søllbugne svær
eg gjev deg mi dotter du æ' hænar vær. |
| 39. | Knut l[iten du stiller] din bloutte kniv
eg [gjev deg mi] dotter det vene viv. |
| 40. | Knut liten han lyfter på høiande hatt
å farvæl kungje å dronningji go natt.
|