[BIN: 1203]

Folke Algotsons bruderov.
Falkvor Lommansson

(fleire alternative titlar)

Oppskrift 1864 av Sophus Bugge etter Gunnhild Sundsli, Fyresdal, Telemark.

1. De va Tostein Davison
de va kungens frændi
han fester æ jomfru Bendeli
han gjevæ no gull i hendi.
- Riddaren vågar han live sitt for den jomfru-
2. Han fester æ jomfru Bendeli
han flyt æ no heim uti borgjir
men etti trør Falkus Lommansson
han aukar æ angest å sorgjir.
3. De va Falkus Lommansson
han inn for si moder går
eg fester æ jomfru Vendeli
um eg ska døy iår.
4. Eg fester æ jomfru Bendeli
um eg i morgo ska døy
her græt inkje småbonnæ ette meg
å inkji mi festarmøy.
5. Ti svara hass kjære moder
gulli bar ho uti hendi
gjer inkje de Falkus Lommansson
fyr Tostein æ kongens frændi.
6. De va Falkus Lommansson
han salar sin gangar grå
so rie han so mandeleg
ti jomfry Vendelis går.
7. De va jomfru Bendeli
ho ut igjenom vindouga såg
no ser eg Falkus Lommansson
som eg hev vor' stolæ ifrå.
8. Di tak no av meg mitt hovegull
å klæder mig so ringe
inn kjem han Falkus Lammansson
han ska meg slett inkje kjenne.
9. Di tak no av meg mitt hovegull
set på meg ei silkjelue
inn kjem han Falkus Lommansson
han helsar meg fyr ei frue.
10. Inn kom Falkus Lommansson
hatten har han uti hendi
eg helsar deg jomfru Bendelin
so væl monne eg deg kjenne.
11. Høyrer de Falkus Lommansson
du hels inkji hit ti meg
eg æ ei fatike tenestpike
eg æ nyss komæ her.
12. Høyrer de jomfru Bendelin
du tar inkje fyr meg løyne
min gangaren stend i rosanlund
imorgo ska' du han røyne.
13. Han tok æ jomfru Vendeli
han sveipte æ i kåpa blå
de vil eg for sannhetæ seie
han sette æ på gangaren grå.
14. De va jomfru Vendeli
ho gret sine hendar ho slo
ha eg meg no so trugen en venn
som kann bere boæ ti Tostein Davison.
15. De va hennes liten smådreng
han steig på gangaren rø
de vil eg for sannhetæ seie
han rei fortare hell fuglen fløi.
16. Her site du Tostein Davison
å drikke mjøyr å vin
imens han Falkus Lommansson
dreg av landi mæ jomfrua di.
17. De va Tostein Davison
han fram ifrå bori sprang
de vi eg f[or] s[annhetæ] s[eie]
at sporen på foten klang.
18. De va Tostein Davison
han ropar ivi allt sitt hus
vakne no upp mine raske hommenn
no æ visst dagjen ljus.
19. Då han reiste ifrå sin går
då ha en trædve menn
men fyr han kom i rosan lund
då ha en inkje kos ein.
20. De va Falkus Lommansson
han ut igjenom vindouga såg
no ser eg mange raske hommenn
er kommen uti vår går.
21. De va Falkus Lommansson
[han ut igjenom vindouga] sprang
han rudde de romi
som fyr ha vori so trangt.
22. Fyste hoggji han Tostein Davison
å sia adde hass menn
å gangje no heimatte kvær ti seg
di fær inkje bruræ enn.
23. Heimatt rei adde Tosteins menn
mennanne sjuke å såre
av landi drog Falkus Lommansson
mæ skjønaste jomfrua våre.

Ekstra opplysninger

Orig. ms. NFS Sophus Bugge f, 20 Folkvord Lomannsson

Merknader: over Bendeli i str. 2 og Vendeli i str. 3 står (sic); 11.3 over tenest- står (aab e)
Reinskrift NFS Sophus Bugge VIII, 8.