| 1. | Der sat tvo kvinnur onde ein stein dei skapte den folen av mannebein. |
| 2. | Dei skapte den folen av mannetonn å Bejareblakkjen kadda dei hann. |
| 3. | Å dæ va sjukmor strie |
| 4. | Å kjære min blakk du legg deg på kne mæ eg fær stige upp i salen ti deg. |
| 5. | Den fjoren den va no alli so brei ana Beiarblakkjen ivi 'en steig. |
| 6. | Å den fjoren han va [no alli so] langg ana B[eiarblakkjen ivi 'en] sprangg. |
| 7. | Å blakkjen han kåm fyr himeriks dyr å der ha no bl[akkjen] vori fyrr. |
| 8. | Å bl[akkjen] han kåm fyr helvitis dyr men der ha 'en inkji vori fyrr. |
| 9. | Å kjære min blakk du vent no heim her brenner eg stevlane af mine bein. |
| 10. | Å blakkjen han gjorest i toumane mjuk å Kristoffer han gjorest i sadelen sjuk. |
| 11. | Blakkjen gjore mei mæ hov å tonn hell Kristofer gjore mæ alle si' menn. |
| 12. | Den sterke jønnpili bleiv utskoti i Beiarblakkjen bleiv ho broti. |
| 13. | Ha dæ kji vori fe mannetal so ha blakkjen legji ne-i gravi. |
| 14. | Å ha dæ kji vori fy manneor so ha eg blakkjen gravi i jor. |
